ULICA BRZOZOWA
reżyseria: Wojciech Jerzy Has, Stanisław Różewicz
Omówienie filmu
Andrzej Bukowiecki
(Fragment tekstu. Całość dostępna jest po zalogowaniu, w sekcji materiałów do pobrania.)
„Droga wolna!” – te pierwsze słowa komentarza, towarzyszące ujęciu milicjanta na skrzyżowaniu, odnoszą się nie tylko do ruchu ulicznego. W polskim filmie dokumentalnym, nakręconym zaledwie dwa lata po zakończeniu II wojny światowej, nabierają wydźwięku metaforycznego: kraj jest wolny od okupacji hitlerowskiej, a więc jest też od niej wolna Warszawa, którą zaraz potem oglądamy w kolejnych ujęciach. Jest to jednak Śródmieście Warszawy, do którego wtedy, w 1947 roku, faktycznie – tak jak widzimy w filmie – w zawrotnym tempie wracało życie, z odbudowanymi lub nowymi domami, autami, komunikacją miejską, kuszącymi wystawami sklepowymi, tłumem przechodniów.
„Ale istnieje Warszawa inna” – mówi komentator, a na ekranie widnieje perspektywiczne ujęcie tytułowej ulicy Brzozowej na Starym Mieście: ciągnący się od kamery po horyzont pas na wpół zrujnowanych, spalonych domów bez szyb w otworach okiennych, bez dachów.
W 1944 roku podczas powstania warszawskiego zabudowa warszawskiej Starówki została zniszczona w 90%: z ponad 260 domów ocalało sześć. Ulica Brzozowa i tak ucierpiała w stosunkowo niewielkim stopniu, można więc sobie – na podstawie filmu – wyobrazić, jak wyglądały po wojnie inne staromiejskie ulice, które miały mniej szczęścia. [...]
ZALOGUJ SIĘ I POBIERZ:
Andrzej Bukowiecki
Filmoznawca, publicysta filmowy. Ur. 1955 r. Absolwent kulturoznawstwa na Uniwersytecie Łódzkim oraz Podyplomowego Studium Wiedzy o Filmie w Szkole Filmowej w Łodzi. Były wieloletni pracownik i dyrektor Domu Sztuki na warszawskim Ursynowie. Współpracuje przy projektach edukacyjnych Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie. Członek Samodzielnego Koła Piśmiennictwa Filmowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W publikacjach prasowych, zamieszczanych obecnie głównie na łamach Magazynu Filmowego SFP i FilmPro, wiele miejsca poświęca historii filmu polskiego, którą także wykłada na Akademii Polskiego Filmu przy Filmotece Narodowej-Instytucie Audiowizualnym (FINA). Historię sztuki filmowej wykładał m.in. na Wydziale Reżyserii Dźwięku Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 2011 r. współautor tekstów w Katalogu Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage (ob. w Toruniu). W 2020 r. nawiązał współpracę z Kwartalnikiem Akademii Polskiego Filmu Pleograf. Współautor (wraz z Rafałem Marszałkiem) albumu 100 lat polskiego filmu. 1908–2008 (PISF, 2008). Autor artykułu o Kazimierzu Prószyńskim w wyd. Sto lat polskiego filmu. Część pierwsza: Początki (Filmoteka Narodowa, 2008). Współautor omówień filmów dołączonych do wyd. na DVD dzieł Polskiej Szkoły Filmowej (PISF, 2008–2009) oraz do wyd. na DVD i Blu-ray rekonstrukcji cyfrowych Klasyka Polskiego Kina – znane filmy w niezwykłej jakości, przygotowanej przez Cyfrowe Repozytorium Filmowe w ramach Projektu KinoRP (DMMS – Media Distribution, 2013). Autor wywiadu z Grzegorzem Kędzierskim w albumie Noce i dnie. Opowieść o filmie Jerzego Antczaka pod red. Grażyny M. Grabowskiej (FINA/BOSZ, 2017). Uczestnik ankiety opublikowanej w wydawnictwie 100/100. Epoka polskiego filmu dokumentalnego pod red. Marka Drążewskiego (SFP, 2018).
|
ULICA BRZOZOWA
|
|
| Reżyseria: | Wojciech Jerzy Has, Stanisław Różewicz |
| Scenariusz: | Wojciech Jerzy Has, Stanisław Różewicz |
| Zdjęcia: | Władysław Forbert |
| Muzyka: | Henryk Swiolkień |
| Montaż: | Janina Niedźwiecka |
| Kierownictwo Produkcji: | Zygmunt Kniaziołucki |
| Komentarz: | Jerzy Piórkowski |
| Rok produkcji: | 1947 |
| Premiera: | 1950 |
| Rekonstrukcja cyfrowa: | 2013 |
| Obraz: | czarno-biały |
| Czas: | 9 minut |