Kanwę filmu stanowi prawdziwa historia epidemii ospy, która wybuchła we Wrocławiu w 1963 roku. Za pomocą pełnej umiaru, nierozhisteryzowanej emocjonalnie filmowej opowieści, twórcy obrazu przedstawili przejmującą historię o ludzkim poświęceniu i heroizmie, na które odpowiedzią są niewdzięczność i zakłamanie.
Finał filmu należy być może, do jednych z bardziej gorzkich w historii polskiego kina.
Reżyseria
Roman Załuski
Scenariusz
Jerzy Ambroziewicz, Roman Załuski
Zdjęcia
Janusz Pawłowski
Scenografia
Zdzisław Kielanowski
Dekoracja wnętrz
Katarzyna Chodorowicz
Kostiumy
Katarzyna Chodorowicz
Muzyka
Alina Piechowska
Dźwięk
Aleksander Gołębiowski
Montaż
Roman Kolski
Charakteryzacja
Anna Włodarczyk
Kierownictwo produkcji
Jan Włodarczyk
Tadeusz Borowski
doktor Adam Rawicz z Sanepidu
Janusz Bukowski
doktor Bielski z pogotowia
Stanisław Michalski
Wilkoń, dyrektor stacji sanitarno-epidemiologicznej
Maciej Rayzacher
doktor Stanisław Olczak, kierownik izolatorium
Iga Mayr
doktor Konopacka
Jolanta Wanat
Ewa
Bogusz Bilewski
Władek, kierowca sanitarki
Eliasz Kuziemski
dyrektor szpitala zakaźnego
Ferdynand Matysik
docent
Igor Przegrodzki
kierownik wydziału zdrowia
Bolesław Abart
nowy kierownik izolatorium
Jerzy Block
chory skierowany do Wilkonia
Zygmunt Bielawski
pilot samolotu z Warszawy
Halina Buyno-Łoza
Danko, matka zmarłej pielęgniarki
Adolf Chronicki
minister
Władysław Dewoyno
lekarz w szpitalu zakaźnym
Joanna Jędryka
żona doktor Olczaka
