| STRESZCZENIE
Walentyna to soczewka, skupia w sobie niezwykłą ilość opowieści. Walentyna to radziecka bogini matka albo Matka Boska.
Walentyna to soczewka, skupia w sobie niezwykłą ilość opowieści. Walentyna to radziecka bogini matka albo Matka Boska.
Jedna aktorka i chór śpiewaczek. Jedna z najbardziej znanych kobiet XX wieku, o której praktycznie niczego nie wiadomo i bezimienna zbiorowość symbolizująca radzieckie kosmonautki przygotowywane do lotu w kosmos, dublerki Walentyny, które na zawsze pozostają w jej cieniu. Spektakl i koncert. Dokument i kreacja. Tiereszkowa była tkaczką, którą Chruszczow namaścił na pierwszą kobietę w kosmosie. Po powrocie na ziemię świeciła niemal boskim blaskiem. Stała się jedną z najjaśniejszych i najbardziej rozpoznawalnych gwiazd Związku Radzieckiego. Wśród sportowców, naukowców i artystów to astronauci byli największymi herosami, największymi gwiazdami.
Po 1989 roku Tiereszkowa zamilkła i do dziś nie rozmawia z dziennikarzami. Spektakl Walentyna to pomysł na uwolnienie jej opowieści przy pomocy unikatowej formy teatralnej łączącej na jednej scenie chór śpiewaczek w wieku zbliżonym do Walentyny i aktorkę. To szansa opowiedzenia historii, która nigdy wcześniej nie miała szansy być opowiedzianą. W spektaklu wykorzystano fragmenty oryginalnych pamiętników Walentyny Tiereszkowej i transkrypcje wypowiedzi radzieckich kosmonautów zaczerpnięte z dokumentu Macieja Drygasa Stan nieważkości.
| NAGRODY
Spektakl otrzymał nagrodę Platinum Remi w kategorii Film and Video Art Independent Experimental Film and Videos na międzynarodowym festiwalu World Fest Houston w 2015 roku, a także nagrodę aktorską (Julia Kijowska) na Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry". Podczas 1. edycji festiwalu TEATROTEKA Fest w 2017 roku zdobył Nagrodę Publiczności.
| WSPÓŁAUTOR TEKSTU
| REŻYSERIA
| WOJCIECH FARUGA
Studiował na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, a także w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Asystował Annie Augustynowicz przy pracy nad spektaklem Miarka za Miarkę w Teatrze Powszechnym w Warszawie. W ramach projektu ODKRYTE/ZAKRYTE w Teatrze Dramatycznym m. st. Warszawy zrealizował akcję performatywną Kniaź Patiomkin. Siedem snów Schmidta o rewolucji na podstawie dramatu Tadeusza Micińskiego. Był współscenarzystą wydarzeń w ramach akcji WYŁĄCZ SYSTEM (w latach 2010-2014) organizowanej przez Dom Spotkań z Historią. Jest współautorem projektu i realizatorem jednego z odcinków serialu teatralnego XIX>XXI, otwierającego Centrum Nauki Kopernik. Ponadto współtworzył zwycięską koncepcję Muzeum Katyńskiego oraz kilka innych idei ekspozycyjnych muzeów w całej Polsce.
Napisał scenariusze i wyreżyserował wielokrotnie prezentowane na międzynarodowych festiwalach teatralnych spektakle Carson City i San Fernando Valley. Wymienione pokazy zrealizowane zostały w ramach kolektywu teatralnego 52°43'N19°42'E PROJECT. Napisał scenariusz i wyreżyserował spektakl Tefał Lab, który wygrał w 2012 roku główną nagrodę nurtu Off na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W tym samym roku wyreżyserował w Teatrze Polskim w Bydgoszczy spektakl Wszyscy święci, jest również wraz z Jarosławem Jakubowskim współautorem scenariusza tego spektaklu, który został nagrodzony na Festiwalu Prapremier (nagroda za tekst) w tym samym roku. W 2013 odbyła się premiera spektaklu Betlejem polskie na scenie Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu, Wojciech Faruga był reżyserem i autorem tekstu. Spektakl ten został zakwalifikowany do finału Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej i uhonorowany wyróżnieniem zespołowym. Wyreżyserował także spektakle W środku słońca gromadzi się popiół wg tekstu Artura Pałygi w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie oraz Trędowata melodramat w Teatrze Polskim w Bydgoszczy.
Od lutego 2012 roku Wojciech Faruga jest dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży KORCZAK, a w 2014 roku był dyrektorem artystycznym Światowego Kongresu ASSITEJ.
| WSPÓŁAUTORKA TEKSTU
| ODTWÓRCZYNI GŁÓWNEJ ROLI
| JULIA KIJOWSKA
Absolwentka warszawskiej Akademii Teatralnej (2005 r.). Od 2006 do 2012 roku związana z Teatrem Dramatycznym w Warszawie, od 2013 roku w zespole Teatru Atenuem w Warszawie. W kinie zadebiutowała w filmie Boisko bezdomnych Kasi Adamik.
Podczas studiów współpracowała z Piotrem Łazarkiewiczem w pracach nad dyplomami Lombard pod Apokalipsą (2003) oraz Generacja (2005, także jako asystent reżysera), wystąpiła również w jego filmie 0_1_0 (2008).
W 2012 roku Julia Kijowska otrzymała Nagrodę dla Najlepszej Aktorki na 53.Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Salonikach za rolę Marii w filmie Miłość Sławomira Fabickiego. Wśród ostatnich filmów w dorobku aktorki należy wymienić m.in.: Czerwony Pająk Marcina Koszałki, Serce Serduszko Jana Jakuba Kolskiego, W ciemności Agnieszki Holland, Drogówkę i Pod Mocnym Aniołem Wojtka Smarzowskiego, oraz seriale fabularne Głęboka woda i Bez Tajemnic.
Za rolę Matki w dyplomie Ślub w reż. Waldemara Śmigasiewicza aktorka została nagrodzona na XXIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2005). Za rolę Elżbiety w spektaklu Wiara nadzieja miłość otrzymała nagrodę za debiut w I Ogólnopolskim konkursie na teatralną inscenizację dawnych dzieł literatury europejskiej w Warszawie (2006). Za rolę Uny w spektaklu Blackbird otrzymała Feliksa Warszawskiego oraz nagrodę na VII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość przedstawiona (2007). W 2009 otrzymała nagrodę za rolę kobiecą w kategorii Teatru Polskiego Radia za role w słuchowiskach Walizka i Woyzeck na IX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej Dwa Teatry w Sopocie. Dwa razy nominowana do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego 2012 za rolę Chaji w W ciemności Agnieszki Holland, rok później za rolę we wcześniej wspominanej Miłości Sławomira Fabickiego.
