STOLARZ
reżyseria: Wojciech Wiszniewski
Omówienie filmu
Andrzej Bukowiecki
(Fragment tekstu. Całość dostępna jest po zalogowaniu, w sekcji materiałów do pobrania.)
„Urodziłem się na Pradze w 1905. Znam tu każdy kamień i każdy kamień mnie zna”.
To są pierwsze słowa, jakie w Stolarzu wypowiada tytułowy bohater. Jest nim urodzony w 1905 roku rodowity warszawiak, solidny rzemieślnik, który wkrótce po przyjściu na świat stracił rodziców, więc będąc jeszcze dzieckiem, poszedł do pracy w tartaku, co przesądziło o wyborze zawodu na całe życie.
O tym życiu opowiada sam stolarz – sumienny wytwórca mebli i świadek historii. Jego opowieść ilustrują zdjęcia filmowe: zdjęcia współczesne, ukazujące go przy pracy (miał wtedy około 70 lat), i zdjęcia archiwalne. Te drugie zostały tak dobrane, że większość z nich mogłaby właściwie być projekcją osobistych wspomnień bohatera, zarówno z życia prywatnego, jak i burz dziejowych: okupacji hitlerowskiej, powstania warszawskiego, stalinizmu, Października w 1956 roku, Grudnia w 1970…
ZALOGUJ SIĘ I POBIERZ:
Andrzej Bukowiecki
Filmoznawca, publicysta filmowy. Ur. 1955 r. Absolwent kulturoznawstwa na Uniwersytecie Łódzkim oraz Podyplomowego Studium Wiedzy o Filmie w Szkole Filmowej w Łodzi. Były wieloletni pracownik i dyrektor Domu Sztuki na warszawskim Ursynowie. Współpracuje przy projektach edukacyjnych Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie. Członek Samodzielnego Koła Piśmiennictwa Filmowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W publikacjach prasowych, zamieszczanych obecnie głównie na łamach Magazynu Filmowego SFP i FilmPro, wiele miejsca poświęca historii filmu polskiego, którą także wykłada na Akademii Polskiego Filmu przy Filmotece Narodowej-Instytucie Audiowizualnym (FINA). Historię sztuki filmowej wykładał m.in. na Wydziale Reżyserii Dźwięku Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 2011 r. współautor tekstów w Katalogu Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage (ob. w Toruniu). W 2020 r. nawiązał współpracę z Kwartalnikiem Akademii Polskiego Filmu Pleograf. Współautor (wraz z Rafałem Marszałkiem) albumu 100 lat polskiego filmu. 1908–2008 (PISF, 2008). Autor artykułu o Kazimierzu Prószyńskim w wyd. Sto lat polskiego filmu. Część pierwsza: Początki (Filmoteka Narodowa, 2008). Współautor omówień filmów dołączonych do wyd. na DVD dzieł Polskiej Szkoły Filmowej (PISF, 2008–2009) oraz do wyd. na DVD i Blu-ray rekonstrukcji cyfrowych Klasyka Polskiego Kina – znane filmy w niezwykłej jakości, przygotowanej przez Cyfrowe Repozytorium Filmowe w ramach Projektu KinoRP (DMMS – Media Distribution, 2013). Autor wywiadu z Grzegorzem Kędzierskim w albumie Noce i dnie. Opowieść o filmie Jerzego Antczaka pod red. Grażyny M. Grabowskiej (FINA/BOSZ, 2017). Uczestnik ankiety opublikowanej w wydawnictwie 100/100. Epoka polskiego filmu dokumentalnego pod red. Marka Drążewskiego (SFP, 2018).
|
STOLARZ
|
|
| Reżyseria: | Wojciech Wiszniewski |
| Scenariusz: | Wojciech Wiszniewski |
| Zdjęcia: | Ryszard Jaworski |
| Muzyka: | Janusz Hajdun |
| Dźwięk: | Małgorzata Jaworska |
| Montaż: | Grażyna Kociniak |
| Lektor: | Jan Himilsbach |
| Kierownictwo Produkcji: | Wojciech Kapczyński |
| Produkcja: | Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych |
| Rok produkcji: | 1976 |
| Obraz: | barwny i czarno-biały |
| Czas: | 13 minut |
Nagrody dla filmu:
1981 – Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) – Nagroda za zdjęcia dla Ryszarda Jaworskiego
1981 – Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) – Nagroda za oprawę plastyczną
1981 – Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) – Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – Syrenka Warszawska
1981 – Oberhausen (Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych) – Nagroda NRD-owskiej Ligi Przyjaźni Między Narodami – Grand Prix w kategorii filmu dokumentalnego