| STRESZCZENIE
Walizka jest pusta. Wszystko jest w walizce.
Fransua Żako poszukuje prawdy. Prowadzony przez Narratora i Automatyczną Sekretarkę, pokonuje drogę z domu do Muzeum Zagłady, aby tam, na jednej z walizek z Auschwitz, rozpoznać nazwisko swojego ojca. Nie jest to jednak zwykły spacer, ale droga ku odzyskaniu pamięci i tożsamości. Prawda, której brakowało mu przez całe życie, nagle uderzy w niego z niebywałą siłą. Ten gwałtowny zwrot sprawi, że powrócą wspomnienia, sytuacje, pytania, które przez lata nie mogły doczekać się odpowiedzi. Przed oczami bohatera przepłynie całe życie: dziecięce wspomnienia, sny, spotkania, podróże, różne etapy nieporadnej drogi ku odkryciu samego siebie. Spacer do Muzeum staje się podróżą przez pamięć, a miejsca, w których zatrzyma się Fransua, realne lub nierealne, stworzą swoistą mapę mentalną, utkaną z wątpliwości, obaw i nadziei związanych z otwarciem walizki ojca, jedynej pamiątki po nim.
Niesamowita konstrukcja sztuki, jej struktura i język, który o Holokauście mówi w odważny i nowatorski sposób, chronią sztukę przed nadmiernym patosem i smutkiem. Historia Fransua Żako opowiadana jest przez tajemniczego Narratora, który wraz ze swoją towarzyszką, Automatyczną Sekretarką, śledzi, przeżywa i komentuje wszystkie etapy drogi Fransua. Dwutorowość sztuki i silna narracyjna rama sprawia, że ta oparta na faktach historia nabiera wewnętrznej dynamiki, tworzy z pozoru lekką, ale niezwykle głęboką i aktualną opowieść.
Walizka stawia także szersze pytanie o społeczną pielęgnację pamięci o Zagładzie. Jest jak pytanie, postawione każdemu, kto bezpiecznie i bezrefleksyjnie chowa ją do ciemnego archiwum.
| NAGRODY
Spektakl otrzymał Grand Prix (nagroda podzielona między reżysera Wawrzyńca Kostrzewskiego i aktorów Adama Ferencego i Krzysztofa Globisza) oraz nagrodę za oryginalny polski tekst dramatyczny (Małgorzata Sikorska-Miszczuk), scenografię (Ewa Gdowiok) i zdjęcia (Witold Półciennik), a także wyróżnienie aktorskie (Marta Król) na Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry" w 2015 roku. W 2016 roku reżyser został wyróżniony nagrodą im. Stanisława Treugutta, ustanowioną przez Polską Sekcję AICT (Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych). W 2017 roku Walizka zdobyła Grand Prix (nagroda podzielona między autorkę tekstu i reżysera), I nagrodę za scenografię (Ewa Gdowiok), I nagrodę za zdjęcia (Witold Półciennik) i nagrodę za drugoplanową rolę męską (Krzysztof Globisz) podczas 1. edycji festiwalu TEATROTEKA Fest.
| MATERIAŁY EDUKACYJNE:
scenariusze lekcji (dostępne po zalogowaniu na koncie Nauczyciel):
- Scenariusz lekcji. WALIZKA. Aby wybaczyć, trzeba zapomnieć.
- Scenariusz lekcji. WALIZKA. Człowiek i jego przedmiot w spektaklu "Walizka" Małgorzaty Sikorskiej Miszczuk w reżyserii Wawrzyńca Kostrzewskiego.
- Scenariusz lekcji. WALIZKA. To, co jest zgodne z rzeczywistością, czyli prawda w związkach frazeologicznych.
- Scenariusz lekcji. WALIZKA. Rozpoznanie tożsamości, czili Józef K. i Pantofelnik w drodze.
| AUTORKA SZTUKI
| MAŁGORZATA SIKORSKA-MISZCZUK
Dramatopisarka i scenarzystka, ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych oraz Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. Jest absolwentką Studium Scenariuszowego PWSFTiT w Łodzi.
Jest autorką sztuk Szajba, Śmierć Człowieka-Wiewiórki, Katarzyna Medycejska, Burmistrz, Walizka, Człowiek z Polski w czekoladzie, Zaginiona Czechosłowacja, Żelazna kurtyna, Koniec świata, Madonna, Bruno Schulz: Mesjasz, Popiełuszko, Takaja, Szecherezada, Kobro, Polski sen, Niezwykła podróż Pana Wieszaka (dla dzieci), a także scenariusza pełnometrażowego filmu animowanego Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń (2003). Jest także współautorką sztuki teatralnej III Furie - razem z Magdą Fertacz i Sylwią Chutnik (2011), która otrzymała II nagrodę na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2011). Scenarzystka seriali Niania i Usta Usta oraz (dla dzieci) Ulicy Sezamkowej.
Spektakle na podstawie jej tekstów reżyserowali: Paweł Łysak, Marcin Liber, Jan Klata, Piotr Kruszczyński, Natalia Korczakowska, Michał Zadara, Anna Trojanowska, Maria Spiss, Dorota Ignatjew, Nina Guehlstorff, Katharine Noon, Katarzyna Kurzeja. Prezentowane były w Polsce i za granicą. Teksty sztuk zostały przetłumaczone na angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, serbski, chorwacki, czeski, słowacki, rosyjski, rumuński, ukraiński, szwedzki, hebrajski. Czytania tekstów sztuk i pokazy spektakli odbywały się w Polsce oraz w Austrii, Niemczech, Francji, Szwecji, Czechach, Słowacji, Rosji, Rumunii, Belgii, Hiszpanii, Meksyku i USA.
Otrzymała liczne nagrody: wyróżnienie za tekst sztuki Śmierć Człowieka Wiewiórki podczas konkursu ulrike (TR Warszawa 2006) i w ramach XIII Ogólnopolskiego Konkursu na wystawienie polskiej sztuki współczesnej (2007); za sztukę Walizka otrzymała Główną Nagrodę oraz Nagrodę Publiczności w Konkursie Metafory Rzeczywistości (2008 r.); słuchowisko, które powstało na podstawie tekstu Walizki otrzymało Grand Prix na Festiwalu PRiTV Dwa Teatry – Sopot 2009 oraz Prix Bohemia 2012 (Czechy); Walizka otrzymała też Główną Nagrodę w kategorii tekst sztuki teatralnej w XV Konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej (2009); Szajba otrzymała II Nagrodę oraz Nagrodę Dziennikarzy na Festiwalu (2009). Sztuka Madonna zwyciężyła w Konkursie Teatru im. Szaniawskiego w Wałbrzychu na dramat inspirowany Zemstą Aleksandra Fredry (2009); sztuka Burmistrz znalazła się w finale Konkursu Dramaturgicznego w Gdyni (2010) oraz w finale międzynarodowego konkursu Stueckemarkt w Berlinie (2011).
Sztuka Bruno Schulz: Mesjasz wystawiona przez Schauspielhaus Wien w Wiedniu została uznana przez European Theatre Convention za jedną z najlepszych współczesnych sztuk europejskich (2012). Sztuka Popiełuszko zdobyła Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (2012 r.).
Autorka współpracowała jako dramaturg z reżyserem Marcinem Liberem - przy spektaklu ID Teatru Współczesnego ze Szczecina (2008), Herbert - rekonstrukcja poety (2008), Oratorium – Piekło nasze (2010), III Furie Teatru w Legnicy (2011), Makbet (Teatr Współczesny, Szczecin 2011), z Andrzejem Chyrą (jako reżyserem) przy realizacji opery Dymitra Szostakowicza Gracze (Opera Bałtycka, 2013).
| REŻYSERIA
| WAWRZYNIEC KOSTRZEWSKI
Reżyser, absolwent Wydziału Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie (W 2012 roku zrealizował pierwszy w historii AT reżyserski dyplom filmowy pod opieką Macieja Wojtyszki, sztukę DNA). Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Ukończył także studia na Wydziale Polonistyki UW (specjalizacje literaturoznawcza i animacja kultury).
Reżyserował w Teatrze Polskim w Warszawie (Wyzwolenie - próby), w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (spektakl muzyczny Rechot Brechta); jego spektakle Cudotwórca i Rzecz o banalności miłości można oglądać w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Współpracował z Teatrem Telewizji jako drugi reżyser m.in. w spektaklach Przerwanie działań wojennych Juliusza Machulskiego, Tajny współpracownik Krzysztofa Langa, Dolina nicości i Stygmatyczka Wojciecha Nowaka.
Reżyser i scenarzysta serialu Akademia dla TVP Kultura, a także filmów dokumentalnych związanych z tematyką teatru (m.in. Irydion – making of dla Teatru Polskiego w Warszawie). Był asystentem Roberta Wilsona przy projekcie Akropolis/Symptoms, współpracował też z ośrodkami teatralnymi poza Polską, m.in. Moomsteatern i z Akademią Teatralną w Malmo w Szwecji.
