Zaadaptowana dla potrzeb TEATROTEKI sztuka Jolanty Janiczak, nosząca w oryginale tytuł Sprawa Gorgonowej. Głośny proces Rity Gorgonowej z lat trzydziestych XX wieku stał się dla autorki, a potem dla reżyserki spektaklu, jedynie pretekstem dla stworzenia odrębnej, całkowicie autonomicznej wizji artystycznej. Sztuka napisana językiem dalekim od potocznego nie jest rekonstrukcją toczącego się śledztwa w poszlakowej sprawie o zabójstwo, choć występujące w niej postaci mają swoje pierwowzory w rzeczywistości. Tematem głównym nie jest popełniona zbrodnia i dochodzenie do prawdy. Długotrwały proces staje się faktem medialnym, który zaczyna funkcjonować samoistnie i służy jedynie podtrzymaniu sensacji dla potrzeb tworzonego wokół tego faktu show biznesu.

| NAGRODY

Spektakl otrzymał Grand Prix (nagroda podzielona między reżyserkę, autora zdjęć, autorkę muzyki, kostiumografkę i montażystkę) "za brawurę realizacyjną i konsekwencję w wyborze wyrazistych narzędzi współtworzących widowisko" oraz nagrody za kreacje aktorskie – nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą (Monika Buchowiec) i Nagrodę Rektora Akademii Teatralnej dla studenta lub absolwenta tej uczelni (Martyna Byczkowska) poczas 2. edycji festiwalu TEATROTEKA Fest w 2018 roku. Rok później spektakl uhonorowano nagrodami Gold Remi w kategorii Film&Video Art i Silver Remi w kategorii Suspense/Thriller na międzynarodowym festiwalu World Fest Houston oraz nagrodą w kategorii Formy muzyczne na Canada International Film Festival w Vancouver.

| AUTORKA TEKSTU
| JOLANTA JANICZAK

Absolwentka psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego i Lart studio, dramaturg i dramatopisarka. Autorka min. dramatów: James Bond: Świnie nie widzą gwiazd (Wałbrzych 2010), Joanna Szalona: Królowa (Kielce 2011), Ofelia (Toruń 2011), Tak powiedział Michael J (Gdańsk 2012), Towiańczycy, królowie chmur (Kraków 2014) oraz Karzeł, down i inne żywioły w koprodukcji z Festiwalem Boska Komedia (2012). Od 2008 roku pracuje jako dramaturg z Wiktorem Rubinem, ich wspólne spektakle (m. in. Drugie zabicie psa Marka Hłaski, Cząstki elementarne Michela Houellebecqa i Lalka Bolesława Prusa, wyróżniona na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych 2009) są obecne na wszystkich ważnych festiwalach w Polsce. W 2013 jej tekst Caryca Katarzyna znalazł się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Laureatka Paszportu Polityki 2013 oraz  laureatka programu stypendialnego ministra kultury i dziedzictwa narodowego „Młoda Polska” 2014.

| REŻYSERIA
| DARIA KOPIEC

Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni (2003), absolwentka PWSFTiT im. Leona Schillera w Łodzi (na Wydziale Operatorskim specjalizacja Animacja i Filmowe Efekty Specjalne). Była stażystką w École Nationale Supérieure des Arts Visuels – La Cambre w Brukseli (2007-2007). Od 2009 r. jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Realizuje filmy krótkometrażowe (Anunnaki (2004), Femme fatale (2005), Osiem (2006), Zuzanna (2010)) i teledyski (Lady Pank: Dziewczyny dzisiaj z byle kim nie tańczą; T.Love: Lucy Phere; dla dzieci: Kamfora z płyty Piosenki do grania na nosie Teatru Pinokio w Łodzi). Prowadzi warsztaty z animacji stop-motion, z pikselacji w ramach Polskiej Prezydencji Se-ma-for European/Asian Express 2011 (w Pekinie, Madrycie, Tokio i w Paryżu). Od lipca 2012  współpracuje z Ośrodkiem „Pogranicze – sztuk, kultur i narodów” w Sejnach. W latach 2008-2012 była reżyserem studenckiej grupy teatralnej Teatr Nieobliczalny PŁ. Reżyserowała spektakl Momo wg Michaela Endego w Teatrze Pinokio w Łodzi (2012).